Zondag was het Pinkies verjaardag. Vier jaar werd hij, in zijn ogen al een grote meneer.

De ochtend van zijn verjaardag zongen we aan zijn bed. Dat doen we altijd als iemand verjaart bij ons. Fijn om ze dan halfslapend te zien glimlachen onder de deken. We zongen “happy birthday” en “lang zal hij leven”. Beneden had ik alles met slingers versierd. Dat vond Pinkie erg mooi en zijn ogen straalden. De nijntjevlaggetjes en de spiraalslingers hingen boven de tafel en zelfs zijn stoel had slingertjes. Blijkbaar had hij ooit een versierde stoel gezien in een nijntjeboek waardoor dit nu een vaste traditie is geworden.

Met Corona is het toch maar raar feesten. Een echt verjaardagsfeest met veel mensen thuis kan immers niet. Dat vinden de kinderen en ik wel jammer. Het is ook zo vreemd om mijn broer op te bellen op Kerst of Nieuwjaar om dan virtueel een cadeautjesmoment te doen. Hij woont in het verre Londen met zijn vrouw en dochtertje. Hij volgt dan mee op een scherm tijdens feestjes om te zien hoe de boys zijn cadeautjes opendoen. Het zou zo veel fijner zijn om hem en zijn gezin hier te hebben, bij ons. Maar goed, we moeten nog even volhouden. Wie weet kunnen we volgende kerst wel samen zijn. Fingers crossed, hout vasthouden,…

Gelukkig was het stralend weer zondag en voor dat kleine jongetje van me wou ik er een topverjaardag van maken. Hij had een olifantenfeest gevraagd met een zelfgebakken chocoladecake. Zijn lievelingsdier is een olifant, dat wist ik wel. Maar hoe ik een chocoladecake moest maken met als thema olifant, dat was toch even nadenken. Hoewel ik bakken leuk vind, ben ik niet zo een bakwonder. Soms hoop ik dat ik wat bakgenen van mijn grootmoeder heb geërfd, die op haar 94ste nog steeds zelfgebakken cake maakt en opsmikkelt op zondag… Wat een topvrouw is dat toch.

Ik maakte het gewone basisrecept voor chocoladecake en nadat ik de lopende chocolade erop had gedaan, drukte ik er smarties en een suikerolifant op. Nadien legde ik er Cote D’Or mignonettechocolaatjes rond (waar natuurlijk een olifantje op staat). Vier mooie kaarsjes erop en klaar was kees, of “keek” zal ik zeggen 😉

Ik zette de kleine tafel buiten en de grote tuintafel voor oma en opa aan de andere kant van de oprit. Op die manier konden oma en opa wel erbij zijn maar op voldoende afstand. De cake werd verdeeld in stukken vooraleer de kaarsjes uitgeblazen werden. Anders was het niet meer Coronaproof voor oma en opa. Op de kindertafel stonden plastieken olifantjes en er was ook een kleurprent van Dumbo. De servietten waren ook voorzien van een olifant.

Pinkie was zo trots als een pauw als hij dat allemaal zag. Ook al was het geen groot feest met veel mensen maar zijn oogjes blonken en daar doen we het voor.

’s Avonds zongen we nog:

Olifantje in het bos, laat je mama toch niet los

Anders raak je de weg nog kwijt

en dan heb je later spijt

Het grappige was dat Pinkie een nieuwe tekst erop maakte.

Olifantje in het bos, laat je mama toch niet los

anders ga je met papa mee

die brengt je wel naar huis

Heb jij dat al eens gedaan? Een nieuwe tekst gemaakt met je kindje op een bestaand liedje?

Nadien volgde ook nog:

De olifant, de olifant, krokodillen, krokodillen en de olifant

De apen, de tijgers, krokodillen, krokodillen en de olifant

We trompetterden in keukenrollen en keken samen in een fotoboek over olifanten. Het was een hele mooie dag en ’s avonds zei hij: ik hou van je tot aan de andere zonnen in een ander zonnestelsel en terug….

En hoewel hij nu al vier is, hij zal altijd mijn klein lief babyolifantje blijven….