Vrijdag vandaag, de krokusvakantie begint. Een beetje vreemd, deze blogtekst schrijven over verkleden, want het officiële Carnavalsfeest moet eigenlijk nog komen. Op school is het feest echter net achter de rug want daar vieren ze feest de week vóór de krokusvakantie start.

Als kind heb ik van dat Carnavalsfeest nooit kunnen genieten want ik was vaak ziek de week voor de krokusvakantie. Thuis verkleedde ik me graag als flamenco-danseres en droomde van dansen, grote optredens, castagnetten en lange jurken. Een kinderdroom die later werkelijkheid werd.

Dit jaar moesten er voor school weer gekke schoenen, gekke hoeden, fluospullen en een waardige carnavalsoutfit worden gezocht, maal twee dus in mijn geval. Elke dag (behalve op woensdag) was er een nieuw thema op school. Doorheen het jaar had ik me goed voorbereid en had wat spulletjes verzameld voor deze knotsgekke dagen. Stiekem was ik trots op mezelf want ik dacht dat ik er klaar voor was. Toch waren er weer zoals elk jaar verrassingen.

Het begon maandag (Gekke schoenendag) al goed. Er waren wilde plannen in mijn hoofd over schoenen met ballonnen en uitgeknipte monstervoeten in papier en karton maar de sneeuw verplichtte ons om laarzen aan te doen, wat plots een creatieve kortsluiting gaf in mijn hoofd. Sneeuw is nat en papieren monstervoeten gingen daar niet mee samen.

Een lieve nicht verzekerde me dat zilverpapier een waardig en warm alternatief was en mijn brein begon weer op kruissnelheid te werken. Zilverpapier-ruimte-astronautenlaarzen gingen het worden!

’s Morgens – aangezien ik een ochtendmens ben – vroeg opgestaan, stickers en glinstersterren op de laarzen geplakt, glow-in-the-darkplaneten (die toch nooit aan het plafond bleven kleven) bevestigd en zilverpapier rond de laarzen gedaan. De pijpenragers erop leken net antennes. De jongens waren in de wolken toen ze hun laarzen zagen. Eerste missie geslaagd!

Dinsdag was het gekke hoedendag. Pinkie had een petje gevraagd met een propeller en gelukkig had ik het bij de winkel Flying Tiger gevonden. Toen hij wakker werd, stond hij echter volledig vol vlekjes… de windpokken! Dat hoedje moest dus nog een jaartje wachten want dat vlekjeskindje bleef veilig thuis bij mama. De oudste ging met zijn dinohoed over zijn muts naar school want zonder muts was steenkoud met blote oren in de vrieskou.

Woensdag was een dagje rust en moesten ze zich niet verkleden. Pinkie maakte thuis rode vlekjes op een prent van zijn lievelingsfiguurtje Nijntje. Hij doopte netjes zijn wattenstaafje in rode verf. Intussen verzon ik er een liedje bij op de melodie van Jingle Bells. (Kijk op mijn instagram-account “mamasilado” voor het liedje te beluisteren)

“Vlekje hier, vlekje daar, vlekjes overal,

en dat jeukt toch zo fel maar dat betert ook weer snel…”

Donderdag was het Gekke Fluodag. Dit vind ik zelf de moeilijkste dag van de hele reeks. Een vriendin naaide voor haar dochter een plissé-rokje uit een oude fluojas… dat talent zal ik echter nooit hebben. De hoed en masker van vorig jaar werden opgerakeld en een kleurrijke vlinderdas paste daar prima bij.

Terwijl Pinkie cornflakes knisperde in zijn konijnenpak – dat hij absoluut wilde aandoen – vertrok ik met Viooltje. Samen stapten we naar school en ineens zag ik de twijfel in zijn ogen. Hij stopte en zei: “Mama, misschien is het toch wat te gek hoor met die strik, de vlinderdas en het masker.” Was het het masker dat op zijn neus knelde of de vlinderdas die hem onzeker maakte? Ik dacht even na en zei: “Als je het halverwege de dag beu bent, steek je het gewoon in je boekentas”. De bezorgdheid maakte plaats voor opluchting en we zagen hyperfluogekleede kinderen de hoek om stappen. Het was duidelijk dat hij niet uit de toon ging vallen. Gelukkig maar! Snel liep mijn kleine fluoman de poort binnen.

Vandaag was het dan eindelijk verkleden naar keuze. Viooltje had zenuwen want blijkbaar was er ook een mode-defilé waarbij je je verkleedkleren moest showen voor de school. Piraat of Batman, een moeilijke keuze. Na een kort twijfelmoment kwam hij aan met het beslissende argument. De hele dag een lapje voor zijn oog zou vervelend zijn en dus werd het Batman. Pinkie werd pompoenenbrandweerman thuis en dat kon prima voor mama. Zolang hij maar even de vervelende vlekjes vergat.

’s Avonds als de boys in bed lagen, bedacht ik me dat het toch mooi was dat ik mijn kinderdroom heb kunnen waarmaken. Ik ben ook echt danseres geworden zoals ik me uren verbeeldde tijdens die zieke carnavalsdagen thuis.

Voorlopig wil de oudste paleontoloog worden dus met de dinohoed zat het dan al goed. Hopelijk is er later in de kazerne ook plaats voor een pompoenenbrandweerman.