Zondagochtend, de jongens deden de verduisteringsgordijnen van de veluxen omhoog en zagen…. niks! Alleen een raam vol sneeuw.

Ik voelde me net in een ingesneeuwd dorpje waar ze de deur niet kunnen opendoen van de sneeuw en een gat moeten graven om buiten te geraken. De boys holden naar beneden om door het grote raam te kijken en ja hoor, alles was wit én hoera, het sneeuwde nog steeds.

Tegen de middag mochten ze met thermische broeken, handschoenen, mutsen en sjaals – want de mama denkt altijd dat ze ziek gaan worden als ze kou vatten – als twee michelinmannen naar buiten. Ze speelden in hun mini-kasteeltje alsof het een lieve lust was. Er waren zelfs ijspegels aan het speelhuisje. Nadien zochten ze naar sporen van dieren en pookten ze zelf met de punt van een zwaard in de grond. Dan wist iedereen waar ze geweest waren. Na een tijdje kwam ik naar buiten. We zochten naar een dunne tak met een scherpe punt. Samen schreven we letters en woorden in de sneeuw. We vonden sporen van eksters en maakten een hele grote yeti-voetafdruk. Had die nu ook alweer 3 of 4 tenen?

Nadien haalde ik mijn grootste troef uit. De slee, die ik twee zomers geleden op een snikhete dag op de rommelmarkt had gekocht. Die dag keek iedereen heel raar op toen ik in 35 graden rondwandelde met een slee aan mijn koets hangend. Maar nu,… mijn idyllisch moment was aangebroken. De jongens roetsjten door de sneeuw en mama maar trekken en lopen. Het was dolle pret. We telden telkens af voor de start in een andere taal. Frans, Spaans, Engels,… 1,2,3 en gooooooo! Toen mama’s arm er half af hing, was het sneeuwballengevecht. Ondanks de poedersneeuw kon de oudste me toch met een bal raken. De neusjes waren rood, de kleren nat.

Gauw naar binnen, badje in, onesie aan en even rust. Ik maakte nog wat courgettepannenkoekjes want de jongens hadden reuzehonger natuurlijk. Zalig, zo een mooie winterdag, eentje om in te kaderen!

En ik was stiekem trots op mezelf dat ik zo zot was om in augustus tegen een spotprijsje die slee te kopen ondanks het gegiechel en de opgetrokken werkbrauwen van de mensen die dag.